Simdi çok iyi anladim ki, Zübük bir tane degil, biz hepimiz birer zübügüz.
Bizim hepimizin içinde zübüklük olmasa, bizler de birer zübük olmasak, aramizdan böyle zübükler büyüyemezdi. Hepimizde birer parça olan zübüklük birlesip iste basimiza böyle zübükler çikiyor: Oysa zübüklük bizde, bizim içimizde. Onlari biz, kendi zübüklügümüzden yaratiyoruz. Sonra kendi zübüklüklerimizin bir tek Zübük’te birlestigini görünce ona kiziyoruz. (...)
Benim için simdilik tek amaç, buradan kurtulmak. Ama gerçekten zübüklerden, kendi zübüklügümüzden kurtulabilecek miyiz? Iste bu soruya cevap veremedigim için nereye gidecegimi, ne yapacagimi bilemiyorum. Yeni gidecegim yerden sana mektup yazar, önce kendi zübüklügümden kurtulup kurtulamadigimi anlatirim.