Byung-Chul Han, Batı düşüncesiyle karşılaştırarak Zen Budizm’in boşluk, hiçlik, dostluk gibi temel kavramlarını
açıklamakta ve felsefi potansiyelini ortaya koymaktadır. Bu mukayeseli yöntem, Uzak Doğu’nun köklerini ve Batı’dan
farkını göstermektedir. Zen Budizm üzerinden “felsefe yapmak” kavramsal bilgiye karşı yaşamsal bilginin önemini
belirlemekte, sessizlik içindeki esrarengiz dil kullanımında mevcut olan gücü gün ışığına çıkarmaktadır.
Platon’dan Nietzsche’ye, Leibniz’den Heidegger’e Batı düşüncesiyle Uzak Doğu kültürünü yüzleştiren Han, Zen
Budizm’e dair ve onunla gerçekleştirilen felsefeden beslenerek Zen Budizm’in doğasında var olan felsefi gücü
geliştirmeyi amaçlıyor. Nihayetinde Zen Budizm, kurucusu Bodhidharma’nın dile getirdiği üzere “doğrudan insan
yüreğini göstermek, kendi(liğin) doğasına ulaşmak ve Buda olmak”tır.