Yunus

Garip Yûnus, yoksul Yûnus, fukara Yûnus... Dogu Anadolu'nun yikilmaya yüz tutmus bir köyünün yamacindaki tepeye düsüp bayildi...Kepenegine sarilmis bir çoban, süre süre geldi koyunlarini. Dudaklarinda kaval, kavalda bir eski türkü... Kara koyun sudan geçsin bre! Tuz yalamis, cigeri harlamis da olsa sudan, egilip içmeden geçsin bre!Kepenegine sarilmis çoban tepede, kollari iki yana açilmis, upuzun yatan adama yaklasti korkuyla. Adam soluk alip veriyordu, ölmemisti... Yüklenip yürüdü bayirdan asagi. Bagirmaya basladi:“Hey bre, duymaz misiniz? Ölmeden yetisin bre...”