Üzülmüşsün, belki de bu dünya ile sınanmışsın, istediklerin verilmemiş, yutkunamıyor, çöküp kalıyor veya hangi yoldan gideceğini bilemiyorsun
Biliyorum... Bu dünyaya “Yoruldum” diye haykırmak istiyorsun avazın çıkana kadar.
Ama;
Sabretmeyi bırakma,
denemeyi bırakma,
duayı bırakma!
Dünya hali; her dert bir sonraki derde basamak oluyor.
Bir nevi Rabbimiz; bizi başka kayıplara, başka hasretlere, başka yüklere hazırlıyor.
Hepsinin ismi şükür ki "İmtihan"
Sonra tüm yokuşların başında "Rabbin İçin Sabret" ayetiyle teskin ediyor gönlünü.
Demek ki, Rabbimiz "Zül Celali Vel İkram" isminin tecellisini göstermek istiyor.
Önce; kahır, hüzün, dert, keder, ızdırap.
Sonra; rahatlık, ferahlık, tebessüm, sevinç, ikram diyor bizlere...
Yazar
Huzeyfe Mücahid Osmanoğlu