Onca düş tek bir yatağa sığamazdı.
Hayatım, sayısını unuttum, odalara
saçıldı. Dönüp toparlamaya çalışsam,
gövdem sonsuz bir çarşafın kıvrımlarına
dağılmış, gecelerim hep kısa kalmış.
Zaman ağır adımlarla geçip gitmiş
içimden, o kadar ki: Kafamın dibinde
bir delik, yaşadığım her coşku, her
bozgun, doğru firarlarla hepten yanlış
üstüne gitmeler, bende ne varsa sanki
oradan boşluğa gerisin geri boşalmış –
yarıdan çoğu silinmiş bir replika,