Vuslat

Hayatın olsa da pür-taab, Yaradan’a etme şekva, Nusretiyle gelir Râbb, Kazanır ehl-i takva. Varmak için Menzil-i Maksuda, Say-u gayret gerek, Vuslatı için âşığın maşuka, Gönlü yanık gerek. Olursa yolun sırat-ı müstakim, Makamı nail-i câh olur, İman ile giden mevtanın, Gönlü mesrur, ruhu şâd olur. Sadra geçmek için, Erbab-ı kemal gerek, Gamı, kederi bertaraf için, İman-ı kâmil gerek. Masuma eden bîdâd, Ömrü hayatı berbat olur, Kol kanat geren insan-ı sadakat, İrtifa-i kadr olur.