Vatan Yahut Silistre

Zihnimden babamin, annemin sevgisini çikardin; kardesimin mezari gönlümde idi, onu bile unutturdun. Simdi hayali de, kendi gibi kara topraklarda yatiyor. Mezarini görmeden hatirima gelmiyor. Ne uyuyabiliyorum, ne de irademe hakim olabiliyorum... içimde baska hiçbir seye arzu kalmadi; gönlümde senden baska birsey birakmadin. Simdi kendini de benden alacaksin. Hem de bunun müjdesini kendin getiriyorsun. Kalbimi yaracaktin da bana bu merhameti, bu insafi mi gösterecektin? Sonunda ne olacak? O, bu memleketten gider, ben de dünyadan giderim. Ömrümün her lezzetini kaybettikten sonra kara topragin nesi var? Birkaç dakikalik can acisindan mi korkacagim?