Daniel Mendelsohn, Üç Halka’da Odesa, Telemak, Mimesis ve Satu¨rn’u¨n Halkaları gibi edebiyat tarihinin abideleşmiş metinlerinin, yazarları ve yazılış su¨reçleri arasındaki gizemli bağları gu¨n yu¨zu¨ne çıkarıyor. Labirent gibi iç içe geçmiş anlatı katmanlarını tarih, mitoloji, mimari, din, anı, biyografi, edebiyat ve eleştiriyle zenginleştirerek tu¨r ayrımına meydan okuyor.
Bugu¨nu¨ anlamamız için yolumuzun geçmişin hikâyelerinden geçmesi gerektiğini söyleyen Mendelsohn, “kendi başyapıtlarını yaratmak adına klasiklere yönelen” u¨ç su¨rgu¨n yazarın, Fénélon, Auerbach ve Sebald’ın hikâyelerini bir araya getiriyor. Acı dolu yazma seru¨venleri ve sanatsal krizleriyle aynı halkada buluşan yazarlar, “uzun bir yolculuğun ardından bilinmeyen bir şehre” varan gezginlere dönu¨şu¨yor. Her biri Odysseus gibi İthaka’sına varmak istiyor. Mendelsohn, kendi iki kitabının yazılış su¨recini; Homer’in Odesa’sı, Fenelon’un Odesa’nın boşluklarını dolduran Telemak’ı ve Auerbach’ın İstanbul’un mavi sularına bakarak yazdığı Mimesis’i ile harmanlıyor. Bir eşine ancak Proust, Eco, Calvino gibi usta yazarlarda rastlayabileceğimiz maharetli kurgusuyla Üç Halka; hafıza, aile, göç, din ve binlerce yıllık edebiyat tarihinden uzanan bakışıyla du¨nya edebiyatının sınırlarının nasıl iç içe geçtiğini gözler önu¨ne seriyor. Mendelsohn’un benzersiz eseri; bir ağıt, anı, tefsir ve rapsodi.