“Devlet kuruculuk ve teskilatçilikta kabiliyetli, bu itibarla da toleransli, nizamperver, fütühata yatkin fakat sömürücü degil, hakikatlere açik, gerçekçi bir millet olarak taninan Türklerin bu özellikleri düsünce sistemlerinde temelenmektedir. Türk ne herseyi, insana sagladigi fayda derecesinde degerlendiren maddeci eski Grek gibi, ne de kainati meçhuller alemi sayip çizemedigi hadiseleri hemen “mucize“ye baglayan Sami-Iranli-Hindi gibi düsünmektedir. Türk’ün mevcut düsünce tarzlari arasindaki yeri, mütedil ölçüde akilci-maneviyatçi olmaktir. Bu hususiyet islam felsefesi tefekküründe mühim rol oynamis, dolayisiyle Türk kültür çevresine mensup sahsiyetler müsbet düsünce ve ilim sahasinda büyük hizmetler ifa etmislerdir.
Bu ortamda, iradeyi ön safa alan, ilahi emirleri akil ve deliller isiginda kavrayan Islami düsünce tarzinin gelismesi, zaman ve mekan sartlarini gözeten bir hukuk nizami, eski Bozkir Türk siyasi tesekküllerinde görülen devlet anlayisi, vicdan hürriyeti ve askeri geleneklerin Islam’la terkibi, siyasetten ilme, sanata kadar hayatin her safhasinda Türk üsluplu bir Islam anlayisin ve uygulamasini meydana getirmistir.“
Elinizdeki kitap, bu sentezin tarihi sürecini özetlemektedir.