Emirber çeteleri diye bilinen bu fedailer grubu genelde Istanbul’da yasayan ve asker olmayan kisilerden olusan bir nevi Milis gücüydü. Bu Milis gücünü olusturan kisilerin arasinda biçkinlar, kabadayilar, tulumbacilar, mahkûmlar, imamlar, seyhler, hamallar, mavnacilar gibi sivil insanlar vardi. Bunlarin ortak özelligi ise gerçek birer vatansever olmalariydi. Bunlar daha sonra Teskilat-i Mahsusa kuvvetlerinin çekirdegini olusturdu.Hüsamettin Ertürk’ün Emirber Fedaileriyle ilgili degerlendirmesi;“ Bunlar kabadayi dogmus ve öylece ölmeye yemin etmis insanlardi. Bunlar, sehrin bir tarafinda son derece uyanik ve sakin neticeyi bekliyorlardi. Inönülerde, Sakarya ve Dumlupinarlarda sehit olmus kardeslerinden, bu meydanlarda yaralanmis, malul kalmis gazilerden farki olmayan, yalniz gögsünde madalya tasimayan ve künyelerinde ‘sehit’tir ibaresi maalesef yazilmayan, isimleri meçhul kalmis, fakat Milli Mücadele, memleket müdafaasinda ve mütareke senelerinin karanlik günlerinde, hem de üç devletin korkunç isgali altinda yasamis, çalismis, zamaninda çarpismis, Anadolu’ya silah ve cephane kaçirmis, istihbarat yaparak her seyi Anadolu’ya zamaninda haber vermis, subay götürmüs ve yerinde kalarak cephede dövüsenler kadar, belki onlardan fazla memlekete faydali olmus bu meçhul kahramanlari artik duyurma zamani gelmis, belki de geçmistir.”