Masmavi gökyüzünde uçan, kanadı yorgun turnalar mıydı
bizim yollarımızı yeniden birleştiren? Yoksa senin avuçlarına
dökülen duaların mucizesi miydi? Adın sevmek, yüzün ay ve
kaderin geleceğe dair umutlarım…
Al bir gelinciğin yaprağında aramak olsa gerek silik
anılarımızı. Yahut berrak bir nehir kenarındaki taşın
kıyısında, beyaz bir nilüferin açışında yeniden bulmak seni.
Her feda ettiğimiz dileğin derin aczinde boğulmak sevdiğim…
Bilirim ki sevilene düşen beklemek ve sevenin her gidişinde
kaldığı yere dönmesidir gerçek aşk. Ellerimiz semada ve
yankısı duyulan duaların derinliğinde hiçliğimiz…
Ve Allah için sevmek; Art niyetsiz, çıkarsız ve beklentisiz en
saf sevgi bu olsa gerek. İki cihan da huzura kavuşturan o
şefkatli duygu. Kendimizi kaybetmediğimiz tek çıkmaz sokak.
Sığındığımız tek kutsal mabedimiz bu olsa gerek…
Yazar
Meliha Çiftçi Alver