Senfonik Öyküler

Uzun zamandir kullanilmayan tavan arasindaki tozlanmis esyalarin canlari çok sikiliyordu. Bir ise yaramadan öylece durmak ve bu durumun daha ne kadar sürecegini bilememek kötü bir duyguydu. Hareketsizligin verdigi uyusuklugu üzerlerinden atmak için arada bir kipirdayarak gacirtili gucurtulu sesler çikartan esyalarin, birbirleriyle konustuklari da söylenemezdi. Küçük kirli camdan sizmayi basaran günes de olmasa kendi varliklarini bile unutacaklardi...
(Kitabin Içinden)