Yusuf Akça, şiirin bütün alanlarında dolaşıyor. Önce ulusal duygulara sahip. Silâh tutan ellerin yerine kalem tutan ellerin şiirini yazıyor.
Bir şiirin başındaki giriş:
Kurşun Kalem
Diyarbakır’da bir ilkokul öğrencisinin “elimde kurşun değil, kalem tutmak istiyorum çığlığı üzerine.”
Atatürk ve onun kurduğu cumhuriyetin savunulması, poetikasında epeyce yer alıyor.
“Kına Kan Oldu” bir ülke gerçeğine değinmesidir:
Çoluk çocuk çekti halayı
Bilemediler
Birazdan okunacak selâ’yı
Toplumsal, siyasal olaylar ve bunların kurbanları duyarlı alanı içindedir:
“İzmir’de, şehit edilen trafik polisinin anısına”
Türk coğrafyası onun için sınır tanımaz.
Ayın şavk-ı, Halep şairin başarılı şiirleri.
Moda Sahili, Parkta şairin şiirini genişlettiği çalışmalar.
Bazı dizeleri sevdim:
“Kerbelâ’da yetim ve öksüz bıraktın”
Yılmaz Güney’e saygıyla diye başlayan Kelkit Vadisi Çocukları şiiri, onun bu tarz şiirlerinin daha iyi olduğu kanaatini uyandırdı bende.