Romantizm ilkellik ve safliktir; gençliktir, yasamdir; dogal insanin coskulu yasam duygusudur. Fakat ayni zamanda solgunluk, ates, dekadans ve "yüzyilin hastaligi"dir. Romantizm ölümdür. O yaban, grotesk, mistik, dogaötesi, ay isigi, büyülü satolar, devler, akan su, karanlik, akildisilik ve söylenemeyendir. Ayni zamanda asinalik, gelenek, doganin gülen yüzündeki nesedir. Romantizm antik, tarihsel, gotik katedrallerdir. Yeniligin pesinde olmak, devrimci degisim, simdiyi yasama tutkusu, bilgiyi reddedis, geçmis ve gelecek, zamansizligin bilincidir. O nostalji, rüya, tatli ve aci melankoli, yalnizlik, sila hasreti, yabancilasma duygusudur. Enerjidir, güçtür, iradedir; ama ayni zamanda kendine eziyet etmedir, kendini tüketmedir ve intihardir. Romantizm, tekil olana sadakattir. Hem güzel hem çirkindir. Hem "sanat için sanat" hem "toplumsal kurtulusun araci olarak sanat"tir. Güç ve güçsüzlük, bireycilik ve kolektivizm, devrim ve karsidevrim, baris ve savas, yasami sevmek ve ölümü istemektir. Hem Tanri'ya inanmak hem ona isyan edecek gücü kendinde bulmaktir. O dinin estetize edilmesi, sanatin ilahilestirilmesidir. Romantizm bir muammadir.Ince Kapak: