Ikinci Dünya Savasi’nda yasanan acilar sonrasinda, Rodos’tan anavatana göç eden bir ailenin, yeniden kurmaya çalistiklari düzenleri ve yasam mücadeleleri...
Selim ve Nuran’in tertemiz askinin gölgesinde; Rodos’ta, Izmir’de ve Karsiyaka’daki ‘1685 Sokak’ta yasanan anilarda, o yillarin gelenek, görenek, insan iliskileri...
Hepimizin, geçmisinden izler bulacagi bu içtenlik dolu yasam öyküsünü, kah gözünüzden akan yaslarla kah yüzünüzü kaplayan bir gülümsemeyle okuyacaksiniz...
“.................Zarif, dünya güzeli, çapkin, cilveli bir genç kizdi Rodos... Ne kadar çok talibi olmustu tarihler boyu... Herkes bana varsin diye kara sevda olmustu onun ugruna... Rodos... Rodos...
Rodos’un bu ilik bahar havasinda, deniz kenarindaki çiftliklerden yayilan burcu burcu mersin, yasemin, portakal çiçegi kokulari, Nuran’in içini daha da gicikliyor; sabun köpügünü andiran dalgalarin, kumlara sevdaliymis gibi askla çarpip baloncuklarinin sönüsünü, sularini geri çekerken de köpüklerin kumlarla birlikte yaptigi romantik raksi iç geçirerek izliyor, ‘Kalbimin çirpinislari su masmavi denizin çirpintisindan daha güçlü. Onun deniz rengi gözlerine her baktigimda gönlümde koca koca dalgalar olusuyor.’ diye düsünüyordu.
Kolay degildi genç kizin durumu... Agabey diye hitap ettigi bu delikanlinin, o deniz mavisi gözlerine asikti küçükten beri... Bir denizin dalgalari biliyordu bunu bir de ovada esen o ilik rüzgarlar. Bir tek onlara söylemisti sirrini. Nasil paylasabilirdi ki birileriyle bunu... Selim, Nuran’dan çok büyüktü bir defa. Rodos’un, tanidigi bütün genç kizlari da asikti Selim’ine...”