"Büyüyüp dünyaya baskent olsan bile hiçbir zaman yurttaslarin olmayacak senin," diyor Jules Ferry geçmise özlemle. Modern hayatin karsisinda basi dönen Baudelaire sehri, "hastane, hapishane, kerhane, araf, cehennem" diye tanimliyor ve ekliyor; "Seviyorum seni, rezil baskent." David Harvey Paris, Modernitenin Baskenti'nde, Balzac, Baudelaire, Flaubert, Zola gibi edebiyatçilarin tasvirleri ve gelecek vizyonlari, Daumier'nin karikatürleri ve Marville'in fotograflari esliginde Haussmann'in kenti "zorla modernlige sürükledigi" ve bastan yarattigi Ikinci Imparatorluk Parisi'nden günümüze bakiyor.Göç, banliyölesme, temasa, alisveris, mutenalastirma... Barikatlarla oldugu kadar spekülasyon ve kiralarla da ikiye bölünen bir kent. Haussmann'in yeni Paris'i Ikinci Imparatorlugun gösteri salonu mudur yoksa piyasanin fuhus merkezi mi? Harvey'nin her yönüyle gözler önüne serdigi Paris'in öyküsü, ayni zamanda içinde yasadigimiz kentlerin öyküsüne, örnegin Istanbul'un '80 sonrasi dönüsümüne dair çarpici ve net bir fotograf koyuyor. Kenti; modern toplumun, hayatin ve bireyin politik bedenini masaya yatiriyor.(Tanitim Bülteninden)