Tevbe 112 ,ayetteki saihun (lafzen. gezginler .seyyahlar) tabirine müfessirlerin çogu saimun yani 'oruç tutanlar' anlamini verirler, bazi alimler de terimin lügat anlamini tercih ederek onu az çok 'muhacirun' (zulüm ve kötülügün egemen oldugu diyari terk edenler) teriminin es anlamlisi olarak tefsir ederler. Peygamberimiz 'ümmetimin seyahati oruçtur' hadisinden hareket edenler ise, seyahat'i insanin görmedigi, bilmedigi birtakim seylerle karsilasmasina vesile olan bir dis dünya yolculugu, orucu da insanin kendi iç dünyasinda gizli kalmis bir takim özelliklerin taninmasina, mülk ve meleküt aleminin birtakim sirlarina vakif olmasina vesile bir ibadet yani seyahati bir bedeni riyazet , orucu da bir ruhi riyazet ve seyahat olarak görürler.Diyebiliriz ki, seyahat oruç, oruç da seyahattir. Oruç, hem afak'ta hem de enfüs'te ötelere yönelik bir ulvi seyahattir. Bu sayededir ki insan, iç ve dis alemine farkli bir gözle bakar, her iki alemin esrar ve hakikatlerini kesfeder. Seyahat de orucun ta kendisidir. 'Saihun olmak', 'saimun' olmaktir yani kendini tutmak, agzi, dili, gözü, kulagi,eli, beli, korumaktir, keza ' muhacirun' olmak yani günah ve haramlardan hicret etmektir ve 'mücahidun' olmak yani nefsin heva ve isteklerine cihad etmektir.