Herkesi bir dert sarmış, kaygılı.
Bende ise aşk sarmış dört bir yanımı.
Verecek mi yaradan bana hakkımı?
Peki, bu aşk, vezir mi yoksa rezil mi edecek hayatımı?
Dertleşiyoruz Zeki Müren ile.
O söylüyor, ben yazıyorum.
Ahenk içindeyiz engin denizle,
O dalgalanıyor ay ışığında,
Ben yazıyorum onun aşkıyla.
Nilüfer çiçeğinin rengi kadar masum.
O bir okyanus, ben ise sandal.
O İstanbul, ben ise kaybeden.
Bu hikâye mutlu sonla bitmeyecek belli,
Ama o hep güzelleştirecek hayalimi.