“...Yeter bunca soru! Onlar ne güzel bilinçaltında uyuyordu. Ne demeye gün ışığına çıkarmalı onları? Karanlık, üzücü şeyler bunlar... Etkileri de öyle... İki sayfa yazı yerine, iki saat yaşamak daha iyi demeyin! Yazı daha yoksul, ama daha açıktır...”
Kalemi hem açık hem de zengin bir yazar olan Kafka, eserlerini Çek diline çeviren ve ne yazık ki evli olan Milena'ya duyduğu derin aşkın imkânsızlığında çırpınırken ortaya bu mektuplar çıkmıştır. Mektupların her bir satırı, ateşe uçan bir pervanenin kanat vuruşları gibidir.
Kafka'ya kalsa bu mektuplar başka kimse tarafından okunmamalıdır ancak yine de zamanın dalgaları, bu mektupları okurun kıyılarına getirir. Böylece okuyucu, deneyimlemesi zor bir boyutta aşkı yeniden tanımlama fırsatı bulur.
Tüm bunlardan sonra Milena artık etten kemikten bir kişi olmaktan çok ötede, aşkın özüne yolculuk eden bir adamın nirengi noktası olmuştur.