Hüsn-i hattin gerçek ögretimi, yüzyillar boyunca husûsî ve hasbî olarak, üstâddan çiragina mesk yoluyla sürdürülmüstür. Ancak, XIX. asrin mâlî imkânsizliklari içinde bu gelenek artik eskisi gibi yürüyemez olmus, çagin sartlarina uyabilen bir ögretim kurulusu aranir hâle
gelmis; hele tezhîb, cild ve ebrî (ebrû) gibi hüsn-i hatla yakin ilgisi bulunan kitab san’atlari, ekseriyâ babadan ogula geçerek yürütülen birer esnaf zenaati kiligina bürünmüsdü.
Iste, 20 Mayis 1915’de Bâbiâlî’deki târihî sibyan mektebinde küsâd olunan Medresetü’l-Hattâtîn isimli kurulus, hat ve sâir gelenekli san’atlarimizin ihyâsi için burada faaliyet göstermege baslamis; 1925’de Hattat Mektebi, 1929’da Sark Tezyînî San’atlar Mektebi adini alarak 1936 yilinda Güzel San’atlar Akademisi’ne baglanana kadar müsbet faaliyetlerini müstakil olarak sürdürmüstür.
Bu kitabda Medresetü’l-Hattâtîn’in ve devâmi olan iki mektebin serencâmi erisilebilen bilgiler isiginda anlatilacaktir. Nâçiz eserimizin bundan sonra ele geçecek vesîkalarla, daha da genis olarak intisâri gayemizdir.