Feridüddin Attar Mantiku't-Tayr (Kus Dili) eserinde çok zengin bir sembolik dil kullanmis ve Hakikati arayanlari, yani Hakikat Yolunun Yolcularini kuslarla simgelemistir. Amaçlari, padisahsiz hiç bir ülke olmadigi düsüncesiyle, kendilerini yönetmek üzere bir padisah seçmektir. Ancak yol, uzun ve zahmetli, menzil uzaktir...Yolda hastalanan veya bitkin düsen kuslar çesitli bahaneler, mazeretler ileri sürerler. Bunlarin arasinda, nefsani arzular, servet istekleri, ayrildigi yeri özlemesi, geride biraktigi sevgilisinin hasretine dayanamamak, ölüm korkusu, ümitsizlik, seriat korkusu, pislik endisesi, himmet, vefa, küskünlük, kibir, ferahlik arzusu, kararsizlik, hediye götürmek dilegi gibi hususlarla; bir kusun sordugu "daha ne kadar gidilecegi" sorusu vardir.Hüthüt hepsine, hepsine, bikip usanmadan tatminkar cevaplar verir ve daha önlerinde asmalari gereken "yedi vadi" bulundugunu söyler. Ancak, bu "yedi vadi"yi astiktan sonra Simurg'a ulasabileceklerdir...