Kültürden İrfana

Kültürden Irfana ile on iki ciltlik Cemil Meriç külliyati tamamlaniyor. Mefhumlar ve meseleler konusunda düsüncenin en ücra köselerini yoklayan, yalinkat bir bilgi yerine kapsamli, incelikli bir bilginin pesine düsen Cemil Meriç, Kültürden Irfana’da okurunu önyargilarin köleligi yerine düsüncenin yoldasligina çagiriyor. “Kültür, Bati’nin düsünce sefaletini belgeleyen kelimelerden biri:
kaypak, karanlik, samimiyetsiz. Tarimdan idmana, balikçiliktan medeniyete kadar akla gelen ve gelmeyen düzinelerce mânâ. Kelime degil, bukalemun. Irfan, düsüncenin bütün kutuplarini kucaklayan bir kelime. Irfan kendini tanimakla baslar. Kendini tanimak, önyargilarin köleliginden kurtulmaktir, önyargilarin ve yalanlarin. Kültür, irfana göre, kati, fakir ve tek buutlu. Irfan, insani insan yapan vasiflarin bütünü. Bati, kültürün vatanidir. Dogu, irfanin.”