“Sen bu sırrın zerresini bile anlamıyorsun. Gönül âleminde bir iştir oldu, ama onun sırrı sana görünmüyor. Öyle bir iş ki bu, yüzlerce kölenin bile harcı değil…”
Bütün gece mum gibi yandım, eridim.
Gece geçti, gündüz ölüm gelip çatsın başıma.
Mum gibi aşkla her solukta güldüm,
Ama senin gözüne karşı yine de yüzümü örttüm.
Mum gibi canı aşkla dirilen,
Gözyaşlarıyla ateş arasında güler durur.
Geceleyin, gündüze ait bir ümidim olsaydı,
Belki biraz daha az yanardım.
Canıma düşen ateşin, bir gün olup söneceğini umma!
Böyle bir şeyi aklına bile getirme!
O derecede hararetli olan ateşten,
Böylesine bir su çıktığına şaşma.
Yazar
Sadık Yalsızuçanlar