Kazim Koyuncu genç yasta kaybettigimiz “iyi” bir müzisyendi:
Gelenekselle moderni bulusturmasindaki üstün becerisiyle, müzikal
anlamda arayis içinde olmaktan hiç vazgeçmemesiyle, cesurca
denemeleriyle, kendine özgü bir tarz olusturma çabasiyla.
Beri yandan müzisyenliginin disinda insani tavir ve durus olarak
da “baska” bir adamdi aslinda: Hiç vazgeçmeden dogru bildiginin
pesinden gitmesiyle, dünyanin ilk Lazca rock grubu Zugasi Berepe’nin
kurucularindan olmasiyla, Laz kültürüyle iliskisiyle, mütevaziligiyla,
samimiligiyle, isyankâr ve boyun egmez tavriyla, bir devrimci
oldugunun altini çizmesiyle, Trabzonspor taraftarligiyla, dayanismaci
yaniyla…
Lazcasiyla Kazimisi Oropa’da yani Kazim’in Sevdasi’nda agirlikli olarak Kazim Koyuncu’nun kendi sözleriyle Kazim’i anlatiyor Ugur Biryol. Bunlari arkadaslariyla, müzisyen dostlariyla, ailesinden isimlerle yaptigi görüsmelerle zenginlestiriyor. Yasasaydi memleket müzigine büyük katkilar saglayacagi asikâr olan Kazim Koyuncu’nun anisina, onun hayata ve müzige dair sevdasina daha yakindan bakmak için önemli bir kitap.