“…Yillardir dallarindan elimle koparamadigim turunç, limon, portakal önümde duruyordu. Uzattim elimi, turuncu tuttum, kendime dogru çektim, koparttim. Turunç elimde, öylece baktim, biraz evirip ovdum, burnuma dogru götürdüm, taze güçlü turunç kokusu içimi doldurdu… Yillar sonra denizi dogrudan görmek için, dalgalarin sesini dinleyerek sahilde yürümek için, martilarin uçusunu, denize dalisini, baligi alisini görmek için bastiramadigim bir özlemle, heyecanla karisik bir ürpertiyle limon agaçlarinin dallarini ayirarak, gözüme dallar batmasin diye bir o yana bir bu yana dolanarak yürüdüm. Denize kadar bos olan düzlük alana çikinca, o mavilik, üzerinde köpüklerin uçustugu, çirpintili haliyle ta ufuk çizgisine kadar karsima çikmisti. Durup bakmistim öylece, yeniden kesfeder gibi, ilk kez görür gibi...”
Hikâye, birçok dilde ayni zamanda “tarih” anlamina geliyor. Elinizdeki kitap da Türkiye devrimci hareketi tarihinin en tartismali kesiti olan 70’li yillarin genel akisina önemli etkilerde bulunmus Devrimci Yol hareketinin Ana Gerilla Birligi Komutani Mahmut Memduh Uyan’in “1970’li yillardan günümüze uzanan, yer yer gelecege dokunan” hikâyesi, kendi dönemine tanikligi.
Uyan, okuru Ankara’daki ögrenci ve mahalle direnislerinden Karadeniz’e, Dersim daglarindan Suriye ve Lübnan’daki gerilla kamplarina, iskenceli sorgulardan hapishanelerdeki yasam mücadelesine dogru bir yolculuga çikariyor. Mamak ve Ceyhan hapishaneleri, Malatya daglari, Ana Gerilla Birligi, direnisler, katliamlar, umutlar, yilginliklar… yol boyunca resmi geçitte.