Sehirler insanlara benziyorlar.
Ya güzel oluyorlar ya çirkin,
Ya suskun ya civil civil.
Ya gizemli ya asüfte.
Içinde yasayanlarin ruhu siniyor sehirlere.
Sevdali insanlarin sehri, kendileri gibi güzel oluyor.
Sehri çevreleyen yüksek tepelere kurulmus bag evlerinin toprak damlarinda, geceleri yildiz cümbüslerini seyrederek uyuyan çocuklar, yaz günlerinin ilik sabahlarina hep ayni sesle uyanirlar.. yesil ceviz agaçlarinin, birbirine karismis gür meyve dallarinin arasindan süzülüp gelen kirgin, yorgun, ezgin.. buruk bir sevda türküsüdür bu...
Gayri dayanacak özüm kalmadi
Mektuba yazacak sözüm kalmadi...
(Arka Kapak)