Schuon, bu eserde İslam inancının temellerini ortaya koyarken dört temel ögeyi esas alıyor: İslam'ın yapısı ve perspektifi, Kur'an'ın
öğretisi ve işlevi, Hz. Peygamber'in misyonu ve son olarak tasavvuf. Böylece, İslam'ın özünü sunmaya çalışıyor. Bir bakıma İslam'ı
öteki dinlerle yüzleştiriyor ve “en son din” olma vasfını, Hz. Peygamber'in bütün peygamberlerin bir sentezi olduğunu dile getiriyor.
Hikmet ve tasavvuf planında İslam'ın zahirî ve bâtıni boyutunun yorumunu yapıyor.
“Elinizdeki kitabın başlığından da anlaşılacağı gibi amacımız İslam'ı tanıtmaktan çok, deyim yerindeyse, Müslümanların İslam'a niçin
inandıklarını anlatmaktır. Önceki çalışmalarımızda olduğu gibi burada da anlatmayı düşündüğümüz şey, yine ‘scianta sacra' ya da
‘philosophia perennis', yani sürekli var olan ve sürekli var olacak olan ‘irfan', ‘ezelî hikmet', yani ‘evrensel bilgi'dir.”