Ahmedî (13341412): Tâceddîn İbrâhîm bin Hızır Ahmedî, Germiyanlı musâhib şairler içinde eserlerinin çokluğu ve sanatı bakımından en önde gelenidir.
Kaynaklar Ahmedî’nin önce Anadolu’da medreseye gittiği, öğrenimini sonra Mısır’da ilerlettiği, burada hocasının Şeyh Ekmeleddin olduğu, klasik İslam ilimlerini okuduğu, sonra
Kütahya’ya yerleştiği konusunda birleşirler.
Ahmedî başlıca eserlerini Germiyan Beyleri Süleyman Şah (13611387) ve II. Yakûb (13871429) zamanında yazmıştır. Dîvân, Cemşîd ü Hurşîd, Tervîhü’lErvâh, Bedâyiu’ssihr fî Sanâyii’şşi’r Ahmedî’nin geniş külliyatını oluşturan eserlerinden başlıcalarıdır. Ahmedî’nin
İskendernâme’si İskender’in tarihiyle birlikte bir dünya tarihini içerir, ayrıca ilahiyat, kozmoloji, astronomi, astroloji, fizyoloji, psikoloji ve tıp sohbetleriyle didaktikansiklopedik
bir nitelik taşır. Bilgiyle beraber öğüt vermeyi amaçlayan İskendernâme, İskender Romansı’nın Osmanlı edebiyatındaki bir versiyonu olarak değerlendirilir.