“Aciyla gülümser Ibrahim’in siiri. Ne gösteris, ne riya. Onun siiri, parildayan bir dis, buluttan siyrilan günes, kabugu kalkmis yara, bir günahtan arta kalan pismanlik, dumani üstünde bir bardak çay, ne varsa yani kendiliginden ve açik, iste öyle. Onun siirlerini okurken aniden sesler kesiliyor, ortaligi derin ve hüzünlü bir sükut kapliyor.“ Mustafa Kutlu, Yeni Safak gazetesi “Efendime vermek için / Yirmi yedimden gün aldim / Yirmi yetimden gül“ diyebilen bir adamin elinde, Yenikapi’yi da, has odayi da açabilecek bir anahtar var demektir. Yolu yok: okuyan bundan böyle takip edecek. Tenekeci’nin siiri ’keyifle okunan’ bir siir degil. Öyleleri, girmenin ve gövermenin pek zahmetsiz oldugu siir hücre evlerinde bolca var.“Süleyman Çobanoglu, Dergâh dergisi “Ibrahim Tenekeci var, sair. Tenekeci, siirden uzaklasmis bir çok insani siire döndürebilecek bir kaleme sahip.“Hasmet Babaoglu, E Edebiyat dergisi “Ibrahim Tenekeci sessiz sedasiz çok önemli bir siir yaziyor ve her siirini okudugumda bu dogalliga nasil ulastigini düsünüyorum saskinlikla. Siirinde az rastlanir bir iç içelik var, keder ile ironiyi nasil bulusturuyorsa, her seferinde ortaya inanilmaz bir siir çikiyor“Haydar Ergülen, Siir Defteri(Tanitim Bülteninden)