Chiapas, Seattle, Porto Alegre, Buenos Aires, Tahrir, Puerto del Sol, Sintagma, Zuccoti, Rojava, Gezi… Daglarda, bir sehirde, bazen tüm bir ülke, bir kita, bazen bes kitada birden, sonra yine bir meydan, meydanlar ya da bir parkta yankilanmakta olani duyabiliyor muyuz? Cografyalarin sesleri var midir? Bir beden gibi, onlar da etkileyebilir ve etkilenebilir mi? Cografyalar eyleyebilir mi? O zaman cografyalar nasil hareket eder? Cografyalar arzulayabilir mi? Isteyebilir mi? Olmuslarin bir tarihi yerine, bedenlerin bir cografyasini hayal edebilir miyiz? Hayati olgularin siralanmasina dönüstüren resmi tarihçiligi bir kenara birakip, arzularin, güçlerin, duygularin haritacisi olabilir miyiz? Gezi'nin bu topraklarin her yerinden yükselen seslerinde yankilanmakta olani duyabilir miyiz? Yeryüzünün bütün isyanlarina, arzularina, ihtiyaçlarina, bilgeligine, hayallerine, yaratimlarina kulak verebilir miyiz? Gezi'yi anlatmaya çalismak yerine onu dinleyebilir miyiz?Diyebiliriz ki bu çok sesli kitap, aslinda anlatmiyor, açiklamaya çalismiyor. Yeryüzünün seslerini dinlemeye, anlamaya, etkilenmeye, vermekten çok almaya, yanitlamak yerine egilimleri takip etmeye çagiriyor. Tarihler yerine, cografyalar üzerine düsünmeye. Silsileler yerine, akislar ve karisimlar üzerine, simdinin geçmisi yerine geçmisteki gelecekler üzerine. Olmuslar yerine direnis ve dönüsüm arzulari üzerine…(Tanitim Bülteninden)