...Gece takipleri için odaya gelen hemşire, gazileri uyandırmamak için yavaş ve sessiz hareket etmişti. Işığı da yakmamıştı. Kapı açıktı, koridorun ışığı yeterliydi. Sadece ateşlerini ölçecekti. Elinde bulunan ateş ölçer cihazı ile alın bölgelerinden ölçüm yapacaktı. Sıra Atilla’ya geldiğinde ateş ölçer cihazının ölçüm sırasında çıkardığı sese uyandı ve hemşireyi kolundan yakaladı.
“Lütfen bırakır mısınız kolumu?
Canımı çok acıtıyorsunuz.” dedi hemşire.
Saniyeler sonra Atilla’nın aklı başına gelmişti.
“Özür dilerim. Çok çok özür dilerim.” dedi ve hemşirenin kolunu bıraktı. Salih, yatağından kalktı ve ışığı yaktı. Bir anda herkes ayaklanmıştı. Atilla, yatakta doğruldu ve gözlerini ovalıyordu.
“Tekrardan çok özür dilerim. Siz ateşimi ölçerken ben kafama silah doğrultuldu zannettim.
İstemsizce tepki verdim.”
Hemşire olayın farkındaydı...