Hegel felsefesinin temelini olusturan ana konulardan biri de estetiktir. Hegel'e göre estetik, güzel sanatlar felsefesi ya da bilimidir ve üç ana bölüme ayrilir: a) sanatta ideal olanin incelenmesi, b) simgesel sanat, klasik sanat, romantik sanat, c) sanat alanlari olarak da yontu, resim, müzik, siir ve mimarlik. Hegel'e göre insanin bir gereksinmesi olarak ortaya çikan sanat, tinselin ve duygusalin uzlasmasindan dogan uyumdur. Sanata olan bu gereksinmeyi doguran da insanin düsünen bir bilinç olmasidir. Burada da idenin gelisimi söz konusudur, çünkü idenin disinda bir sanat varligi düsünme olanagi yoktur. Duyusal bir tasarim olan sanatin belirleyici özelliklerinden biri güzelliktir. Güzellik ise gerçegin kendisidir. Sanat, gerçegi duygusal bir biçim içinde bilince gösterir. Bu duygusal göstermenin ya da görünüsün oldukça derin bir anlami vardir, o da en üstün yetkinlige ulasmayi erek edinmedir. Hegel'in bu büyük yapiti dört cilt olarak ve tam metin halinde yayimlanacak. Birinci cilt, Estetik'in Hegel'in genel felsefî sisteminin öteki kurucu bilesenleriyle bagintilarini ortaya koymakta ve böylelikle bütün metnin kurulus çatisini veren teorik çerçeveyi de çizmektedir. Ikinci cilt, tikel sanat biçimlerinin, yani simgesel sanat, klasik sanat ve romantik sanat biçimlerinin irdelenmesine ayrilmistir. Üçüncü ve dördüncü ciltlerde ise, tek tek sanatlar sistemi, yani yontu, resim, müzik, siir ve mimarlik ele alinmaktadir.
Yazar
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Çevirmen
Taylan Altuğ Hakkı Hünler