Gezinti… Bir gezintiye davet ediliyorsunuz. Asina oldugunuz bir semte, bir mahalleye… Ispanya uzak memleket ama Cordoba, Granada, Sevilla, yani tekmili birden "diyar-i Endülüs" ise hemen yani basimiz.
Arenalari, flamenkosu; "al-kasr"lari, "Mescit"i, Keltleri, Romalilari; kuleleri, minareleri; Fenikelileri Emevileri; özgün yemekleri, çinili avlulariyla pek çok uygarligin harmanlandigi bambaska bir dünyaya yapilan –bir yolculuk ya da seyahate göre çok daha samimi– satirlar arasi kültürel bir gezinti.
Bu satirlarda yapilar, müzeler ve mekânlarla sinirli kalmayacaksiniz; bir sehri dolasirken giriverdiginiz her sokakta bir hikâye sizi beklemektedir ve sokagin öteki ucundan çiktiginizda sizi karsilayan meydan, sizi de içine katip sürükleyecek bir efsaneye açilacaktir.
Endülüs “zamanin unutuldugu yerdir,” orada hiçbir sey yarina birakilmaz; Endülüs daima bugünü yasar ve bu ancak tutkuyla mümkündür:
“Endülüs ve tutku, birbirlerini hem en iyi anlatan hem de en güzel tamamlayan iki sözcüktür. Bu diyarlarda tutku, la passion, Endülüslü olarak kabul edilir. Tutku ile yasamak Endülüslü olmanin birinci kosulu gibidir; onsuz varolus düsünülemez. Neoliberal politikalarin ideolojik dayatmalarina dayanmaya çalisan dünyanin birkaç 'kurtarilmis köse'sinden biri olarak, tutkuda inatla israr eder Endülüs. Tutku, direnisidir onun.”