"Pierre Abelard için tek gerçek zafer, sözcüklerdir: Saint-Victor'a ait bir bagda becermis Heloise'i, amcasi ayindeyken ve Heloise hasta oldugunu söylerken, amcasinin bahçesinde düzmüs, sokakta, bir kapinin sundurmasinin altinda, öküzleri siper alarak düzmüs, kötü örnek olan rahibelerin kovulmasinin anisina Saint-Eloi Manastiri'nin kapisinda düzmüs, Grand Pont'un kemerlerinden birinin altinda, bir firinda, bir degirmende düzmüs, bir sarrafin dükkaninda, sarrafa verdigi Paris'te basilmis degerli para karsiliginda düzmüs, Samuel'de, çilginca hareketleriyle testileri, masrapalari devirdikleri bir masanin üstünde düzmüs, manastirda, dersten hemen sonra düzmüs. Özellikle erkek konusunda bilgin kiligina girmis bir metres Heloise ve Pierre onunla bu kimligiyle yatmayi seviyormus, özellikle Pallet seyahatinden beri rahibe kimligiyle de tabii ki, onun içine 'rahibem benim' diyerek bosalmaktan hoslaniyormus ve direnmeleriyle tahrik oluyormus çünkü biliyormus ki daha hos ve yeni deneyimler bunlarin arkasinda gizlidir, geceleri sevisme istegi kudurtuyormus onu ve bunlari yalnizca düsünmek bile geceleri siçrayarak uyanmasina neden oluyormus.