Yeniden başlasak her şeye...
Kara tahtayla... Beyaz bir tebeşirle...
Ne çıkar önlükler siyah olsun varsın,
Umutlarımız beyaz kalsın...
Umutsuzluk içinde çırpınan gençlerimizi gördükçe ‘acaba’ diyorum
“Yeni nesil sadece bizim (Öğretmenler) eserimiz mi?
Başkalarının bu duruma gelmemizde hiç etkisi olmadı mı?
Bir toplumun umudu da, mutluluğu da eğitimi kadardır...
Mutsuzuz ve umutsuzuz...
Daha umutlu, daha mutlu ve daha güçlü bir Türkiye için eğitim sistemimizi baştan sona yeniden düzenlemenin vakti geldi hatta geçiyor.
Eğitim, bir ülkenin lokomotifidir, geriye kalanlar ise örneğin sağlık, ekonomi, sanayi, tarım vs. vagonlarıdır.
Eğitime ayırdığımız bütçe kadar değil, eğitime kafa yorduğumuz zaman kadar zenginiz.
İstediğimiz kadar şarjörleri dolu askerimiz olsun, tankımız, tüfeğimiz olsun, beyinleri bilgi dolu gençlerimiz olmadan asla güçlü olamayız.
Daha umutlu, daha mutlu bir ülke için:
Güçlü Eğitim, Güçlü Türkiye