Bir yazar için yazmak eyleminden daha ögretici bir sey yok. Günlük türünün en önemli isimlerinden biri olan André Gide, edebiyatçi günlüklerinin birer portre, öykü, ani, tarih yazisi oldugunu söyler. Türk edebiyatinin abidevi günlüklerinden biri olan Damla Damla Günler’in III. cildinde Adalet Agaoglu tam da bunu yapiyor. Agaoglu’nun okudugu kitaplar, izledigi filmler, tiyatrolar, sevdigi yazarlar, yönetmenler ve ressamlar, gittigi ülkeler, kaybettigi dostlar, girdigi/gördügü davalar, yani kisaca Hayir’in yazildigi dar zamanlar.Günlük’ün, önceki baskilarda tek cilt olarak yayinlanan 1983-1996 dönemini, daha rahat okunmasini saglamak amaciyla iki cilt halinde sunuyoruz. Hayat önümüzde yasanan her seyiyle öyle derin, derinlemesine derin dururken, edebiyattan, insanlari, insan hayatlarini yazmaktan bazan tiksiniyorum. Edebiyati suçluyorum. En büyük yazarin bile, hayat adina ya çok az, ya da çok çok fazla konustugunu düsünüyorum. Hayatin tam kendisini degil. 11 Haziran 1984