"Bir yazar için yazmak eyleminden daha ögretici bir sey yok."
Günlük türünün en önemli isimlerinden biri olan Andre Gide, edebiyatçi günlüklerinin birer portre, öykü, ani, tarih yazisi oldugunu söyler. Türk edebiyatinin abidevi günlüklerinden biri olan Damla Damla Günler’in II. cildinde Adalet Agaoglu tam da bunu yapiyor.
Ülkenin siyasal olarak çok büyük virajlardan geçtigi bir döneme girmeden evvel, ferah bir Avrupa yolculuguna çikan Agaoglu’nun esasli bir 'gezi yazari' oldugunu okuyoruz. Bir yandan Türkiye gündemi, aile iliskileri, kardes kaybinin ardindan yasananlar, anne kaybi gibi hüzünlü günleri izlerken, bir yandan da artik "romanci" kimligi iyiden iyiye yerlesmis bir Adalet Agaoglu'nun yazarlik yolculugunu çok yakindan görebiliyoruz.
12 Eylül, 'yasakli Adalet Agaoglu', seyahatler, Ankara'dan Istanbul'a tasinma, müzik ve sinema, müzik ve sinema...
"Roman bir arayistir. Kendi kendime hep bunu söylerim. Sevmedigimiz dünya, benimseyemedigimiz insan yerme yeni bir dünya, yeni bir insanlik arayisi. Masal, destan, siir, müzik, heykel efsaneleri insan aklinin bilimsel arayislarindan önce de vardi. Roman, içerdigi anlamla ortaya bilimsel arayisla birlikte çikti, onunla evrile evrile degisti, gelisti. [...] Roman bir arayistir: Yeni insani arayis."