Halk şairi Dadaloğlu, Çamlıbel’in koçyiğidi Köroğlu’ndan iki asır sonar yaşar. Torosların gür sesi Karacaoğlan kadar güçlü bir halk şairidir. Onunla ilgili çalışmalarda onun şiirinin gücünden çok Osmanlının iskan politikasına karşı koymasının haklı ve haksızlığı konu edilmiştir. Bununla birlikte ve öte Dadaloğlu saz şairi geleneğinin kahramanlık ve lirizm duygularının hakim olduğu şiirleriyle öne çıkmaktadır. Onun yalın ve duru sevda şiirleri, yurt güzellemeleri ve kavga şiirleri hayatının bir yansımasıdır.
Onu çağdaşlarından ayıran en belirgin özelliği dilinin şehir kültüründen uzak, yalın ve saf olmasıdır. Çağdaşlarındaki bilgiç üslup ve kültür dilini onda görmek mümkün değildir. O sert tabiatın hüküm sürdüğü dağların ve kendine özgü yaşantısı ve devlete boyun eğmeyen aşiretinin şairidir. Onun oldukça meşhur şu koşması söylenilenlerin ispatıdır.
Kalktı göç eyledi Avşar elleri
Ağır ağır giden eller bizimdir
Arap atlar yakın eder ırağı
Yüce dağdan aşan yollar bizimdir
Belimizde kılıcımız Kirmani
Taşı deler mızrağımın temreni
Hakkımızda devlet etmiş fermanı
Ferman padişahın, dağlar bizimdir
Dadaloğlu’m birgün kavga kurulur
Öter tüfek davlumbazlar vurulur
Nice koçyiğitler yere serilir
Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir