Yangın, şimdi daha şiddetli...
Kıvılcım, Asrın ve Esila'nın içine ilk kez, bir gece yarısı düştüğünde, yeni başlayan bir hikâyenin iki kırık çocuğuydular. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi ama olması gerekene yakın devam ediyordu.
Ta ki o güne kadar.
Zaman onları birbirine ilikleyen bir mekanizmaya dönüşmüşken, Esila Karam yaşadıklarının gazabına uğradı ve bir gün, tavana baktığında gördüğü şey kendisi oldu.
Önce yansımaları, tavandan ona baktı.
Sonra kâbusları, onu gece yarıları uykularından etti.
Ve sanrıları, baktığı her yerde, görmekten korktuğu şey oldu.
Esila Karam, annesiyle babasının beraber işlediği bir cinayetti artık.
Belki gittiğimizde seni biraz daha mahvederim, biraz daha hırpalanırsın ama beraber oluruz. Beraber uyur, beraber ayılırız. Benimle uyumayı seviyorsun değil mi?
''BİZ SENİNLE YIKIK ŞEHRİN KIRIK ÇOCUKLARIYIZ.'