Gerek özel gerek kamusal, borç bugün ekonomiden ve politikadan "sorumlu olanlarin" ana mesguliyeti gibi görünüyor. Bununla birlikte, Borçlandirilmis Insanin Imali’nde, Maurizio Lazzarato, borcun, kapitalist ekonomi için bir tehdit olmak söyle dursun, neoliberal projenin tam merkezinde yer aldigini gösteriyor. Marx'in degeri pek bilinmemis bir metninin yani sira, Nietzsche, Deleuze, Guattari ve yine Foucault'nun yazilarini yeniden okumak suretiyle, yazar borcun her seyden önce politik bir insa oldugunu ve alacakli/borçlu iliskisinin günümüz toplumlarinin temel toplumsal bagini ve iliskisini teskil ettigini ortaya koyuyor.Borç sadece ekonomik bir dispozitife indirgenemez; o ayni zamanda yönetilenlerin zamaninin ve davranislarinin belirsizligini azaltmayi hedefleyen, bireysel ve kolektif öznelliklerin denetimine ve yönetimine iliskin bir güvenlik teknigidir. Devlet'e, özel sigortalara ve daha genel olarak, sirketlere karsi hep daha fazla borçlu hale geliyoruz ve vaatlerimizi yerine getirmek için hayatlarimizin, "insani sermaye"mizin "girisimcileri" olmaya tesvik ve icbar ediliyoruz; tüm maddi, zihinsel ve duygulanimsal ufkumuz böylece yeniden biçimlendirilmis ve alt üst edilmis bulunuyor.Bu imkânsiz durumdan nasil çikabiliriz? Borçlu insanin neoliberal kosulundan yakamizi nasil kurtarabiliriz? Eger Lazzarato'nun yaptigi çözümlemeleri izlersek, çikisin sadece teknik, ekonomik ya da mali olmadigini teslim etmemiz ve kapitalizmi yapilandiran temel toplumsal bagi ve iliskiyi, yani borç sistemini yeniden köklü biçimde masaya yatirmamiz gerekir.