Bir gece vakti, yatağımda, sırtını seyrettiğim karım uykusunda iken, ben
sadece düşündüm. Bu
hayatın içinde kime verilecek ne sözüm kalmıştı ki? Babamın hatırı da kendi
gibi toprağa gömülmüştü
nihayetinde. Özgürdüm. Evet evet özgürdüm... O gün, daha doğrusu o gece,
hayatım değişmişti.
Babam gittiyse benim ne işim vardı bu şehirde? Müjgân, kahrımı çeken
karım, daha mutlu olacaktı
bensiz... Onu terk ettim.