Sen yere göğe sığdıramazsın, bir avuç toprağa sığdırır ecel…
Ellerinden son bir kez tutmak istersin,
Toprak dolar avuçlarına.
Canın gider, canının cananı gider, canından gider…
Ama sen gidemezsin;
Kalakalırsın hüznün mahzenlerinde, mahzun bir halde.
Annenle birlikte kalbinin yarısını da toprağa koyarsın.
Hiç ağlamadığın gibi ağlarsın, hiç bakmadığın gibi bakarsın.
Hiç yanmadığın gibi yanar, hiç olmadığın gibi kanarsın.
Dipsiz bir keder kuyusuna düşerken,
Bir umut ararsın, bir dayanak.
Son anda tutunur ellerin bir ayete.
Ve ayet fısıldar kulağına...
“Rabbin seni terk etmedi!” (Duha Suresi,3)