“Sana, beni hiç tanımamış olan sana.”
Senin dışında kimseyi sevmiyorum. Sadece senin
içinde, sana yakın yaşadığım gibi senede bir gün
yaşamak istiyorum. Lütfen bunu benim için yap sevgilim...
Benim ilk ricam ve sonuncusu... Teşekkürler... Teşekkürler...
Seni seviyorum... Seni seviyorum... Elveda...
Mektup yazarın uyuşmuş ellerinden düştü.
Uzun ve dikkatli bir şekilde düşünmeye başladı.
Evet, bir komşusunun küçük bir kızı olduğunu
hatırlıyordu, dans salonundaki bir kadını anımsıyordu...
Her şey loş ve karmaşıktı.
Son satırına kadar her duyguyu derinlemesine aktaran Zweig’in kaleminden enfes bir kurgu daha. Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, her satırıyla kalbinizi derinden yaralamakla kalmayacak böyle bir aşka hayran kalacaksınız.