Vasiyetim şu…
Varsa param, hepsini bağışlayın. Vücudumda kullanılabilir ne kadar organ varsa ve kime ne yarıyorsa, dağıtın.
Ama kalbimi vermeyin.
Kalbim sadece ona ait ve hep öyle kalacak. Ben ondan başka kimseyi sevmeyeceğim, sevemem. Çünkü onun baktığı gibi bakamaz kimse bana.
İçimden hep “beni neden sevmedin” diye sordum. Durmadan sordum. Cevap bulamadım.
Olsun.
En azından ben sevdim, bu ikimize de yeterdi.
Bu bedende bu kalp sadece ona ait diyorum işte, sevmese de ona ait. Kimseye vermeyin.
Bencil olduğumu mu düşünüyorsun? Bana sorarsan o bunu hak ediyor yine de. Kimse bunu bana çok görmesin. Hayatı boyunca kimseye sevgi besleyememiş bir adamın son isteği bu.
Kalbimi ona verin. Kabul etsin.
Hak ediyor muyum bunu? Bilemem.
Belki de etmiyorumdur…