el-Bahrü’l-Medid fî Tefsiri’l-Kur’âni’l-Mecîd isimli tefsir, zahirî ve bâtinî ilimlerde üstat Ahmed Ibn Acibe el-Hasenî es-Sâzelî’ye aittir (1124/1809). Bu tefsir, bastan sona yüce Kur’ân’in zahiri tefsiri ile tasavvufî isaretlerini bir arada sunan; zahirle batini, seriatla hakikati, ilimle irfani, nakille tecrübeyi, delille müsahedeyi, amelle edebi, dille gönlü, sözle aski kaynastiran orijinal bir tefsirdir. Ibn Acibe elliye yakin eserin sahibi bir alim ve kamil mürsit olarak bu tefsirini mürsitlerinin tavsiyesi ile ömrünün son döneminde yani en verimli devresinde yazmistir. Eserin zahirî tefsir kismi, Beyzâvî, Ebü’s-Suûd, Nesefî, Kurtûbî, Ibn Atiyye ve Ibn Cüzey gibi Ehl-i sünnetin en muteber tefsirlerinden olusmaktadir. Tasavvufî isaretlerini ise, Kuseyrî’nin Letâifü’l-Isârât’i, Baklî’nin Arâisü’l-Beyâni, Hikem-i Ataiyye basta olmak üzere Kûtü’l-Kulûb, Ihya, Avarif gibi tasavvufun ana kaynaklarindan yapilan nakillerle, müelli n müsahede, tecrübe ve tavsiyeleri olusturmaktadir.
Yazar
İbn Acibe El-Haseni