Diyebilirsin ki, bir insani, fotograflarindan ve hakkindaki haberlerden ne kadar taniyabilirsin? Haklisin. Belki de çok az...
O zaman söyle demeliyim: Seni az taniyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dedigin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z.
Sadece iki harf. Ama aralarinda koca bir alfabe var.
O alfabeyle yazilmis onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadigim sözler bile o iki harfin arasinda.
Biri baslangiç, digeri son. Ama sanki birbirleri için yaratilmislar.
Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarindaki her harfi teker teker asip birbirlerine kavusmus gibiler.
Senin ve benim gibi...
11 yasinda bir tarikat seyhinin ogluyla evlendirilen korucu kizi Derdâ ile hapisteki bir gaspçinin ayni yastaki oglu “mezarlik çocugu” Derda’nin bir mezarlikta kesisen hayatlarinin, bu iki çocugu kirk yil boyunca her tür siddetle yontup birbirlerine hazirlayisinin, (bütün anlamlariyla) Yazi’nin bu iki çocugu birlestirmesinin hikâyesi.
Çocuk siddeti, hayatin siddeti, askin siddeti, inancin siddeti, hirsin siddeti üzerine, A’dan Z’ye siddet üzerine, dilin ve yazinin siddetiyle bir roman...