Atatürk’ün Gelibolu Yarimadasi’na geldigi 1912’den ölümüne kadar O’nun yasantisinda Çanakkale’nin her zaman özel bir yeri oldu. Atatürk, Balkan devletlerine karsi 1912-1913’te Gelibolu’yu savundu. 1915’te Ingiltere öncülügünde Batili güçleri Çanakkale’de maglup etti. 26 Agustos 1922’de baslayan Büyük Taarruz sonrasinda önce Yunanlilar daha sonra Fransiz ve nihayet 1923’te Ingilizler Çanakkale’den ayrilmak zorunda kaldilar. 1936’da Montreux Bogazlar Sözlesmesi ile Türk Ordusu Çanakkale’ye girdi.
Atatürk, Çanakkale’nin sosyal, kültürel, toplumsal ve ekonomik açidan da gelismesine özel önem vermisti. Pek çok arkadasi ile Çanakkale’de yollari kesismis ve her zaman en güvendigi kisileri Çanakkale bölgesinde görevlendirmisti. Dr. Tevfik Rüstü Aras, Ali Fethi Okyar, Maresal Fevzi Çakmak, Gelibolu Valisi Osman Macit Bey, Ibrahim Süreyya Yigit, Fikriye Hanim, Afet Inan, Köprülülü Hamdi Bey hemen akla gelen isimlerdir. Adeta Çanakkale, Atatürk’ün tüm yasantisinda kaderi olmustur. Çanakkale ile Atatürk özdeslesmistir.