12 Eylül 1980 sonrasinda veya arefesinde Diyarbakir’dan ‘gitmek’ zorunda kalan ve çogu yirmi yili askin süre gurbette yasayan Kürt siyasal mültecilerle söylesiler yer aliyor bu kitapta. Önce çocukluklarinin, gençliklerinin Diyarbekir’ine (ve Lice’sine, Silvan’ina, Ergani’sine, Pîran’ina...) dair hatirladiklarini anlatiyorlar. Sonra, 1960’larin sonlarindan 1970’lere uzanan yogun siyasal hareketlilik döneminin aktivistleri olarak, bu döneme iliskin tanikliklarini aktariyorlar. Nihayet, 12 Eylül 1980 darbesi sonrasindaki atmosferi ve gerek Ortadogu’da, gerek Avrupa’daki sürgünlük yasantilarini hikâye ediyorlar.
Mülteciligin iki boyutunu da ortaya seriyor bu deneyimler: Hem tahribati, çilesi, özlemleri bilhassa Diyarbakir’in burunda tütüsü... Hem de Avrupa’da bir "Kürt diaspora"sinin olusumuna etkileri özellikle "Isveç Ekolü" olarak tanimlanan diaspora ortaminin ortaya çikisi... Seyhmus Diken’in yaptigi söylesiler, Diyarbakir ‘muhabbeti’yle ilgili oldugu kadar, Kürt siyasal hareketinin ideolojik evreniyle ilgili zengin bir dokümantasyon da sunuyor.
Mehmed Uzun’un "Sunus"u, Tarik Ziya Ekinci’nin "sürgünlük" olgusu üzerine bir degerlendirmesi... ve Tarik Ziya Ekinci, Fevzi Karadeniz, Aziz Alis, J. Ihsan Espar, Mehdi Zana, Mahmut Önder, Zerruk Vakifahmetoglu, Malmîsanij, Gani Cansever (Heval), Keya Izol, Yasar Karadogan, Amed Tîgrîs (A. Meki Dalaba), Abid Dündar, Goran Candan, Haydar Diljen, Bayram Ayaz, Nedim Dagdeviren, Zekeriya Çelik, Kutbettin Alis, Sait Güven, Vildan Saim Tanrikulu’yla yapilan söylesiler.