“Samatya, denizi ile baglantisini kesen sahil yoluna, bostanlarina saldiran beton yapilara, adini unutturma çabalarina, gidip de dönmeyenlerine ragmen zamana elinden geldigince direndi, direniyor. Meydaniyla, tarihi eserleriyle ve hiç büyümeden yaslanan insanlariyla… “Yarisçilariyla”… Onlar bir ara nasilsa, 24. No’lu Ganyan Bayii’nden baslarini uzatip disariya baktiklarinda, hayatin sonbaharinin geldigine sasar kalirlardi. Kis, çogunu zamanin içinden çekip aldi. Hattat Osman agabey, manav Recep, Zeynel, Doktor, Ceyhun, Minas, Profesör Kevork, Ünal, Karanimo, Poldi ve daha niceleri, sahici iki cennetin, “Kosu”nun ve Samatya’nin unutulmaz “müptezelleri”ne alçakgönüllü bir armagan bu...”
Yazar
Semih Veysel Atayman