Sorgulayıp anlamaya çalıştığım, Müslüman insanı bütün gayretlerine rağmen geliştirmeye yetmeyen dindarlık türünün iç kıvrımlarıdır. Diliyle sürekli Allah’ı anmasına ve su¨rekli dini etkinliklerde bulunmasına rağmen, kendisi gibi olmayanlar u¨zerinde derin bir saygı ve hatta imreniş uyandıramayan Müslu¨manlık biçiminin, Allah’ın muradıyla örtu¨şeceğini du¨şu¨nemiyorum.
Tabii ki ‘Allah’sız Mu¨slu¨manlık’ ifadesi, kâfirlik ve inkârcılık suçlaması kastıyla seçilmiş değildir. Bu isim ‘Mu¨slu¨man kişinin Allah ile iletişimini geliştiremeyen dindarlık’ tanımlamasının kısaltılmışı sayılabilir.
Peki, böylesi dindarlık nasıl bir şeydir?
Yıllardır dillerden düşmeyen şiirleri, senaryoları, romanları ve politik denemeleriyle tanıdığımız Ömer Lütfi Mete’den çağımızın Müslümanlığına dair içeriden bir eleştiri... İslam’ı nasıl yaşıyoruz ve nasıl yaşamalıyız? Onu aslında modern hayatın kimi ihtiyaçlarına göre yeniden dizayn mı ediyoruz? İslam en son ve en mu¨kemmel din olduğuna göre, mensupları neden yu¨zlerce yıldır geriliğin ve ezikliğin girdabından kurtulamıyor?
Allah’sız Müslümanlık, İslam’ı yaşama sorununa dair güncelliğini hiçbir zaman yitirmeyen bir ahlaki el kitabı